28 اکتبر 2022- محققان UT Southwestern در مرکز ژنتیک دفاع میزبان کشف کردند که یک ژن معیوب، به جای رژیم غذایی معیوب، ممکن است توضیح دهد که چرا برخی افراد حتی زمانی که بیشتر از دیگران غذا نمی خورند، اضافه وزن پیدا می کنند.

این یافته‌ها که در ژورنال Cell Metabolism منتشر شده است، توضیح می‌دهند که چگونه نقص در ژنی به نام Ovol2 باعث شد موش‌هایی با سطح فعالیت و مصرف غذای طبیعی به دلیل مشکلاتی در تولید گرمای بدن زمانی که به بلوغ می‌رسند، چاق می شوند. اگر همین امر در مورد انسان‌هایی که ژن تقریباً مشابهی دارند و محصول پروتئینی این ژن بسیار مشابه با موش است، صادق باشد، این یافته‌ها در نهایت می‌تواند به شناسایی درمان‌های بالقوه برای چاقی کمک کند.

دکتر ژائو ژانگ، استادیار پزشکی داخلی که این مطالعه را با پرفسور بروس بوتلر، استاد ایمونولوژی و برنده جایزه نوبل، و مدیر مرکز ژنتیک دفاع میزبان، رهبری کرد، گفت: بیشتر موارد چاقی، ناشی از پرخوری یا عدم فعالیت بدنی است، اما تحقیقات ما نشان داده است که جهش ژنی به نام Ovol2 که مطالعات کمی بر روی آن انجام شده است، باعث چاقی شدید می شود که صرفاً به دلیل نقص در گرمازایی یا تولید گرما است.

حدود 42 درصد از مردم در ایالات متحده چاق هستند، وضعیتی که خطر بسیاری از مشکلات سلامتی دیگر از جمله بیماری قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع 2 و انواع خاصی از سرطان را افزایش می دهد. اگرچه محققان معتقدند که چاقی ناشی از تأثیر متقابل بین ژن‌های فرد و محیط اطرافش است، ژن‌هایی که نقش مهمی در رایج‌ترین اشکال چاقی دارند، به خوبی شناخته نشده‌اند و معروف‌ترین جهش‌های چاقی در موش‌ها و انسان‌ها باعث یک اشتهای سیری ناپذیر می‌شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مکانیسم های اساسی چاقی، دکترژانگو پرفسوربوتلرو همکارانشان از یک ماده شیمیایی برای ایجاد جهش تصادفی در DNA موش استفاده کردند. در یک خانواده خاص از موش ها، چاقی از حدود 10 هفتگی شروع شد – دوره ی جوانی برای جوندگان - و تا زمانی که حیوانات به شدت اضافه وزن پیدا کردند، ادامه یافت. محققان جهش مسئول این چاقی را در ژنی به نام Ovol2 شناسایی کردند.

دکتر بوتلر گفت: هیچ کس قبلاً ارتباط این ژن را با چاقی کشف نکرده بود، زیرا ای ژن برای زندگی ضروری است. جهشی که ما ایجاد کردیم به اندازه کافی خفیف بود که امکان زنده ماندن را فراهم می کرد اما به اندازه ای آسیب زا بود که یک نقص متابولیک قابل توجه را ایجاد می کرد.

موش‌های چاق افزایش 556 درصدی در وزن چربی را تجربه کردند که با کاهش 20 درصدی توده ی بدون چربی، در مقایسه با همزادهایی که جهشی نداشتند، همراه بود. آزمایش‌ها نشان داد حیوانات چاق قادر به حفظ دمای مرکزی بدن خود در مواجهه با سرما نبودند، که به نظر می‌رسد ناشی از ناتوانی در استفاده مؤثر از نوعی بافت به نام چربی قهوه‌ای است که وظیفه اصلی آن تولید گرما است. آزمایشات بیشتر نشان داد که ژن سالمOvol2 رشد چربی سفید را که بافت اصلی مسئول ذخیره انرژی است، سرکوب می کند.

هنگامی که محققان موشهایی را پرورش دادند که پروتئین طبیعی Ovol2 در آنها بیش از حد بیان می شد، دریافتند که وزن این موش ها حتی با رژیم غذایی پرچرب، نسبت به گروه کنترل وحشی کمتر افزایش می یابد. نویسندگان گفتند که این یافته‌ها نشان می‌دهد که Ovol2 یک بازیکن کلیدی در متابولیسم انرژی است – که احتمالاً برای انسان نیز صادق است زیرا پروتئین Ovol2 انسانی بسیار شبیه به نسخه ی موش است. دکتر ژانگ گفت: در نهایت، پزشکان ممکن است بتوانند با دادن داروهایی که عملکرد Ovol2 را افزایش می دهند، چاقی را درمان کنند.

دکتر بوتلر و ژانگ مخترعان حق اختراع مربوط به این یافته ها هستند.UT Southwestern، یک مرکز تحقیقات چاقی تغذیه ای است،ویکی از 12 مرکز در کشور که توسط مؤسسه ملی بهداشت تأمین می شود و تنها مرکز در ایالت تگزاس است. این مرکز از کار بیش از 150 دانشمندUT Southwestern  برای بررسی علل، پیشگیری و گزینه های درمانی چاقی پشتیبانی می کند.

دکتر بوتلر، یک رجنتال پروفسور[1] است که دارای کرسی برجسته ریموند و الن ویلی در تحقیقات سرطان، است. او در سال 2011 جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را برای کشف نحوه عملکرد سیستم ایمنی ذاتی دریافت کرد.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20221028/Defect-in-gene-caused-massive-obesity-in-mice-despite-normal-food-intake.aspx